Lycopersicon esculentum Mill
محصولی از کشور ایتالیا
وزن : 2/5 گرم
تعداد : 700 عدد
رشد نامحدود بوته گوجه فرنگی
گوجه های خوشه ای قرمز رنگ کوچک
وزن میوه ۲۰ تا ۲۵ گرم می باشد.
بذر گوجه داترینو نسبت به ترک خوردگی میوه مقاوم است.
شرایط آب و هوایی مناسب گوجه فرنگی خوشه ای داترینو :
گوجه فرنگی جزء سبزیهای فصل گرم میباشد، لذا به سرما حساس است. گوجه فرنگی خوشه ای داترینو سرمای صفر درجه را تحمل نمیکند و در دمای کمی پایینتر از صفر درجه سانتیگراد، بوتههای آن یخ میزنند. گوجه فرنگی هوای گرم و رطوبت بالا را دوست دارد؛ ولی باید توجه داشت چنانچه دمای خیلی زیاد با رطوبت بسیار بالا توأم باشد، شرایط مناسبی را برای بیماریهای برگی فراهم میسازد. بادهای گرم و خشک باعث ریزش گلهای آن میشود. بنابراین، در مناطقی که چنین بادهایی وجود دارد، باید مزرعه گوجه فرنگی به وسیله نهرهای پر از آب و یا درختان از این گونه بادها محافظت شود؛ زیرا، آبیاری اولاً سبب میشود که دمای محیط کمی تغییر کرده، پایینتر بیاید، ثانیاً رطوبت محیط نیز افزایش یابد. همچنین درختان سبب افزایش رطوبت محیط میگردند. به این ترتیب از این طریق از ریزش گلها به مقدار زیادی جلوگیری میشود. مزرعه گوجه فرنگی مرتب باید آبیاری شود. خشک شدن سطح خاک به ریزش گلها کمک میکند. شایان ذکر است که آبیاری بیش از مقدار لازم مانع از تشکیل میوه میگردد.
گوجه فرنگی خوشه ای داترینو نسبت به طول دوره روشنایی در روز حساس نبوده، جزء گیاهان بیتفاوت نسبت به این موضوع میباشد. ولی در کمتر از ۵ ساعت روشنایی و یا روشنایی دائم به میوه نخواهد نشست. بهترین دما برای رشد و نمو گوجه فرنگی خوشه ای داترینو بین ۱۹ تا ۲۹ درجه سانتیگراد میباشد. در بالاتر از ۳۵ درجه سانتیگراد رشدش متوقف و میوه آن تشکیل نمیگردد. در کمتر از ۱۵ درجه سانتیگراد گلها تلقیح نمیشوند؛ بنابراین میوه به وجود نخواهد آمد.
خاک مناسب گوجه فرنگی خوشه ای داترینو :
گوجه فرنگی خوشه ای داترینو را در هر نوع خاک میتوان کاشت، به شرط آن که از زهکش خوب برخوردار باشد و از نظر مواد غذایی نیز کاملاً غنی و آفتابگیر باشد. اراضی شنی برای تولید محصول زودرس بر سایر انواع خاکها ترجیح داده میشوند؛ زیرا، زودتر گرم میگردند. در نقاطی که تداوم دوره برداشت میسر است و دوره رشد طولانی میباشد، برای برداشت حداکثر محصول، توصیه میشود از خاکهای رسی و سیلتی-لومی استفاده شود؛ ولی این خاکها به وسیله مواد آلی و کودهایحیوانی سک شوند. گوجه فرنگی یکی از سبزیهایی است که اسیدی بودن خاک را خوب تحمل میکند و مناسبترین pH برای حداکثر رشد آن بین ۵/۵ تا ۷ میباشد. چنانچه زمین زهکشی خوبی نداشته باشد، باعث بیماریهای زیادی از قبیل پوسیدگی میوه و پژمردگی باکتریایی در گوجه فرنگی میشود.
کود گوجه فرنگی خوشه ای داترینو :
همانطوری که گفته شد، زمین گوجه فرنگی خوشه ای داترینو باید از نظر مواد غذایی و مواد آلی غنی باشد. مقدار کود دامی که به زمین گوجه فرنگی داده میشود، به حاصلخیزی خاک، نوع زمین، محصول قبلی، میزان کود داده شده برای کشت قبلی، مواد آلی خاک، رطوبت خاک، فصل کشت، رقم گوجه فرنگی و شاید روش کاشت بستگی دارد. برای این منظور مقدار ۲۰ تا ۳۰ تن در هکتار کود دامی پوسیده مناسب است. کود دامی در هر موقع که به زمین داده میشود، باید حتماً با شخم به زیر خاک برده شود. آزمایشهای مختلف نشان داده است که گوجه فرنگی در ردیف سبزیهایی است که بیشترین عکسالعمل را نسبت به حاصلخیزی خاک نشان میدهد.
کاشت بذر گوجه فرنگی خوشه ای داترینو :
گوجه فرنگی خوشه ای داترینو خزانه گرفته شود، سپس نشاها به محل اصلی منتقل گردند. ولی این گیاه نسبت به نشاکاری عکسالعمل مثبت نشان میدهد و یکی از معروفترین گیاهانی است که نشا میشود.
اگر مستقیماً به کشت بذر گوجه فرنگی خوشه ای داترینو اقدام میکنیم، باید به محض برطرف شدن خطر سرما و رفع یخبندان کشت آن انجام گیرد. در این صورت زمین به جوی و پشته تبدیل میشود و بذور در بالای داغ آب کاشته میشوند. عمق کاشت بذر در گوجه فرنگی حدود یک سانتیمتر است. فاصله دو نهر نسبت به پا بلند و پا کوتاه بودن بوتهها بین ۶۰ تا ۹۰ سانتیمتر متغیر است. فاصله دو بوته روی خطوط کشت بین ۴۰ تا ۶۰ سانتیمتر میباشد. میزان مصرف بذر گوجه بذر گوجه فرنگی سوپر کویین برای یک هکتار بین ۲ تا ۵/۲ کیلوگرم میباشد. بعد از سبز شدن بذر، بوتهها به فاصلههای دلخواه تنک خواهند شد. در نقاطی باید اقدام به کشت مستقیم این گیاه کنیم که طول دوره رشد کافی باشد.
برای تهیه نشا, بذر گوجه فرنگی خوشه ای داترینو را چند هفته قبل در خزانه میکارند. این مدت حدود ۶ تا ۸ هفته میباشد. اگر از خزانه انتظار استفاده میشود، این مدت کمی افزایش یافته، به ۸ تا ۱۰ هفته میرسد. میزان مصرف بذر گوجه فرنگی قرمز درشت توندو برای یک هکتار نشاکاری حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ گرم میباشد. توصیه میشود به منظور جلوگیری از شیوع بیماریهای قارچی، قبل از کاشت، بذور با یک قارچکش ضد عفونی گردند. در این صورت مقدار ۲ قاشق چایخوری از قارچکش(تیرام، کاپتان) روی یک کیلوگرم بذر پاشیده میشود. برای این کار بهتر است بذور کمی مرطوب باشند. حتیالامکان سعی شود از خاکی که قبلاً برای گوجه فرنگی استفاده نشده است، برای خزانهگیری در نظر گرفته شود. در آمریکا چنانچه مجبور باشند از خاکی که قبلاً در آن گوجه فرنگی کشت شده است برای تهیه خزانه استفاده شود، آن خاک به وسیله بخار آب و یا فرمالدئید استرلیزه میگردد. وقتی که بوتهها چند برگه شدند و طول آنها به ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر رسیدند قابل نشا هستند.
نشاکاری باید وقتی صورت گیرد که هوا خنک باشد، که معمولاً بعد از ظهر موقع مناسبی برای این کار است. نشاکاری ممکن است با دست صورت گیرد. قبل از انتقال نشا به محل اصلی، زمین به جوی و پشته تبدیل میشود، که قبلاً در مورد آن صحبت شد.
عمل مقاوم کردن بوتهها قبل از انتقال نشا حتماً لازم است. این اعمال شامل قرار دادن بوتههای گوجه فرنگی در حرارت کم، کم کردن میزان رطوبت خاک و دیگر کارهایی است که نشاها را نسبت به شرایط نامساعد مزرعه مقاوم میکند. عمل مقاوم کردن ممکن است ۴ تا ۱۰ روز طول بکشد. چنانچه مقاومسازی بیش از حد به طول بینجامد، موجب زرد شدن بوتهها میگردد.
داشت گوجه فرنگی خوشه ای داترینو :
سلهشکنی و مبارزه با علفهای هرز حتماً باید انجام شود. این کار در اوایل رشد بوته، اهمیت فراوانی دارد. از کولتیواتورهای دستی که زیاد در عمق خاک فرو نروند، باید استفاده شود که به گیاه صدمه نزند. نسبت به آب و هوای منطقه کود سرک باید در دو یا سه نوبت به زمین اضافه شود. آبیاری مزرعه گوجه فرنگی از امور ضروری است. در موقع آبیاری باید دقت کرد که بوتهها، خصوصاً میوهها در آب قرار نگیرند. قرار گرفتن میوه در آب به ترکیدن میوه کمک میکند. آبیاری باید با دقت انجام شود. زیرا کم و زیاد شدن دفعات آن و نامرتب و نامنظم بودن آن به خصوص موقع رسیدن میوه باعث بروز انواع بیماریها میگردد. اگر زمین کاملاً خشک شود و یک مرتبه آبیاری زیاد صورت گیرد بیشتر میوهها شکاف برمیدارند.
بوتههای گوجه فرنگی یا به حال خود باقی گذارده میشوند و یا اینکه تربیت و هرس میشوند. در این صورت فقط ۳ تا ۴ شاخه روی بوته گذاشته میشوند و بقیه آنها هرس میگردند. آزمایشهای مختلف نشان داده است که هرس به زودرسی و بالا بردن میزان محصول کمک میکند. مضافاً به اینکه مبارزه با آفات و امراض و برداشت میوه آسانتر صورت میگیرد. با هرس میتوان میزان ترکخوردگی میوه را تقلیل داد. برای هرس روشهای مختلفی متداول است که مرسومترین آنها نگهداشتن یک ساقه و بستن آن به قیمی میباشد که به پای بوته نصب شده است. با هرس بوته میتوانیم از فضای بیشتری استفاده کنیم و تعداد بیشتری در واحد سطح داشته باشیم.
