rosemary seeds
حاوی 10 عدد بذر
چند ساله حساس
۸۰ تا ۱۰۰ روزه به صورت تک شاخه, بوته ای ۱۲۰-۱۸۰ روز
مناسب کشت خانگی, قابلیت استفاده به عنوان شاخه بریده
گل های خوراکی
قابلیت کشت هیدروپونیک
سرعت جوانه زنی کم و متغییر است و بین ۱۴ تا ۲۱ روز
معرفی رزماری :
گیاه رزماری تحمل خوبی به کم آبی و کم و بیش به شوری دارد. رزماری به بسیاری از آفت ها و بیماری ها، و به تشعشع زیاد خورشید مقاوم است. همچنین رزماری به آلودگی هوا تحمل خوبی نشان می دهد، ولی آب ایستادگی پای بوته (غرقابی) را تحمل نمی کند. از نظر سازگاری مشابه اسطوخودوس بوده، اما تحمل به شوری بیشتر از اسطوخودوس است. رزماری در زیبا سازی فضای سبز کاربرد دارد. این گیاه بسیار هرس پذیر است و به فرم های دلخواه (توپیاری) نیز قابل شکل دهی است. رزماری از بطریق مختلف از جمله قلمه زدن، خوابانیدن شاخه و جدا نمودن شاخههای ریشه دار و از طریق بذر رزماری نیز ازدیاد مییابد.
قلمه زدن رزماری:
در دو فصل یعنی بهار و پاییز میتوانیم اکلیل کوهی یا رزماری را تکثیر کنیم. قلمه ها باید از سرشاخه های برگدار تهیه شوند. در موقع برداشت قلمه نباید گیاه سرگل باشد. (بعد از تمام شدن عمر گلها قلمه ها را برداشت کنید) بعد از دو تا سه ماه قلمه ها ریشه دار شده و به مزرعه اصلی منتقل میشوند. در مزرعه، بوتهها را با فاصله ۶۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر از یکدیگر بکارید. در هر هکتار ۱۰ تا ۱۲ هزار بوته می توان کاشت.
کشت بذر رزماری:
کاشتن بذر رزماری بدین صورت است که ابتدا بذر رزماری اصلاح شده و رسیده را در اسفند ماه تا فروردین ماه در قعطه زمین مناسب و در پناه هوای گرم و آفتابی کشت کرده و سپس گیاه کوچک حاصل را، هنگامی که رشد کافی نمود طوری به زمین مورد نظر منتقل مینمایند که فاصله هر گیاه از دیگری بین ۶۰ سانتیمتر تا یک متر باشد.
کاشت بذر ۱۰-۱۲ هفته قبل از آخرین سرما در سینی نشا انجام می شود. بدلیل اینکه جوانه زنی بذر نیاز به نور دارد سطح بذر را با مقدار کمی بستر کشت می پوشانیم. دمای مناسب جوانه زنی بذر رزماری ۱۲- ۱۶ درجه سانتی گراد است که نیاز به رطوبت کافی دارد اما نه به صورت غرقاب! زمانی که ۴ برگ حقیقی تشکیل شد نشا را انتقال می دهیم.
در پاییز زمین را شخم عمیق می زنیم و در بهار پس از شخم مجدد و اضافه نمودن کود حیوانی نشاها را به خاک مینشانیم.
رزماری یا اکلیل کوهی تاکنون در کشور ما هیچ حساسیتی نسبت به آفات و بیماری ها از خود نشان نداده و حتی در زمینهای آلوده به نماتد مقاومت خوبی داشته است.
تغذیه رزماری:
در پاییز هر سال با استفاده از کودهای حیوانی به میزان ۱۰ الی ۱۵ تن در هکتار انجام می شود که بین ردیف های کشت کودها به خاک داده می شود و در فصل رشد تنها از کود های ازتی و یا کود کامل (تمام عناصر) جهت تکمیل عناصر غذایی مورد نیاز گیاه در ۲ الی ۳ نوبت استفاده میشود. معمولاً مزارع اسطوخودوس و رزماری به صورت جوی و پشته میباشد که معمولاً بوته های روی پشته ها کاشته می شود. برای آبیاری در جوی ها آب می اندازند که به بوته ها آب نرسد.
برداشت رزماری در شروع فصل گلدهی سرشاخه ها به طول ۳۵ ـ ۳۰ سانتی متر (از انتها) انجام میشوند باید دقت کرد که گیاه به هیچ وجه سخت و چوبی نگردد زیرا قسمت های چوبی در فرآیند اسانس گیری باعث تولید بوی نامطبوعی در اسانس می شود.
